Święty Graal okultywujących nolife'ów

Ok, pisałem o Grey Lodge, żałując świetnych materiałów, które udostępniali, choć po prawdzie pod koniec ich funkcjonowania wyglądało to dość żałośnie. Tymczasem wszyscy ci, którzy lubią chomikować niepotrzebne okultystyczne pozycje powinni zajrzeć w to miejsce. Mało przejrzysty interfejs, ale za to prawie sto gigabajtów w większości wartościowych, klasycznych pozycji, które co prawda powinny znajdować się na Waszych półkach, ale dobre chociaż dyski twarde.

Welcome back

Krótko: dlaczego nikt mnie nie oświecił, że Alterati wrócili? Czekam jeszcze na powrót Grey Lodge. Klik.

Wszystkie Ryśki to fajne chłopaki cz. 1

Zgodnie z obietnicą parę słów o Richardzie Kuklinskim, człowieku, z którym nie chcielibyście się znaleźć na bezludnej wyspie, w zamkniętym pokoju, w ciemnej uliczce. Syn polsko-irlandzkiej pary, bity i poniżany w dzieciństwie, wyrósł na groźnego płatnego zabójcę, prawdziwą maszynę do zabijania, w niczym nie przypominającą tej postaci: "Mokra robota" to film gdzie zabójca jest wręcz sympatyczny, trochę gamoniowaty, no i zakochuje się. Niewątpliwie łatwiej sprzedać taką historię niż mroczną, przerażającą opowieść o ciężkim do zaszufladkowania człowieku. Sam Kuklinski nie widział w swojej postaci niczego fascynującego: "Assassin! Sounds so exotic. I's just a murderer" Tutaj małe tête-à-tête z jegomościem, któy sam nie wie czy zabił około 100 osób, czy może bliżej 250. Kuklinski podobno nigdy nie zabił kobiety ani dziecka. W zabijaniu był metodyczny, wyrachowany i zimny. Był po prostu sobą. W poprzednim poście trailer do powstającego filmu opartego na losach życia Kuklinskiego. Miał także powstać drugi film, z Mickey'em Rourke'iem w roli głównej, ale chyba sprawa się rypła. Może to dlatego, że ponoć był on współfinansowany przez... jednego z synów Kaddafiego.

Ice Man

Zapowiada się nieźle, jutro szerszy artykuł o głównej postaci.

Wyświetlenia: 1445

Ten niezwykle popularny blog wraca już dzisiaj decyzją jednoosobowego komitetu redakcyjnego. Jako jedyny, jaram się.

Koniec muzyki

Neo Lebowski

And now for something totally different...

Koniec z filmikami prezentującymi dorobek Monty Pythona w fatalnej jakości. Niedawno otwarto oficjalny kanał MP na Youtube, który prezentuje się bardzo ładnie. Poniżej reklamówka.

Szatan nawiedza media

Black metal to w polskim dziennikarstwie muzycznym zjawisko raczej niedoceniane. Gatunek, który miał (i ma) ogromne znaczenie nie tylko dla historii sceny metalowej na świecie, ale także na wiele zjawisk społecznych, a w Norwegii wywołał prawdziwą burzę. Burza ta jednak nie była li tylko efektem dokonań fonograficznych małej w zasadzie grupy muzyków. Sprawa jest dobrze znana - palone kościoły, zabójstwo Euronymousa z Mayhem przez Varga Vikernesa, twórcy kultowego projektu Burzum. Zadziwiający jest jednak brak publikacji na ten temat w jezyku polskim, podczas gdy "rzetelnych" opracowań na temat polskiego "satanizmu" mamy aż w nadmiarze. Zadziwiający tym bardziej, że fanów tego typu muzyki nigdy w Polsce nie brakowało. Lider zespołu Blood Axis, Michael Moinihan popełnił już jakiś czas temu bardzo kontrowersyjną książkę na ten temat, a nosi ona tytuł Lords of Chaos. O ile wiem to jedna z dwóch wartościowych publikacji o działalności Wewnętrznego Kręgu (o ile coś takiego istniało), po kilkunastu latach od najważniejszych wydarzeń związanych z tym tematem!
Polski wątek historii black metalu został napisany nie tak dawno przez inną norweską grupę Gorgoroth, której lider Gaahl dopuścił się obrazy uczuć religijnych paru ludzi, którzy nie wiadomo z jakich opwodów przybyli na jego koncert. Film dokumentalny o Gaahlu, który normalnym człowiekiem nie jest (ale jak mawiał Bukowski, to właśnie najnormalniejszych powinniśmy najbardziej się bać), zamieszczę lada dzień. Tymczasem poniżej znajdziecie norweski film dokumentalny zatytułowany Satan rir media (Szatan nawiedza media).

Drugs and rock 'n' roll

2009 - rok hicksomanii? Zostawcie Billa w spokoju.

Męskie rozmowy w toalecie

Henry Miller to postać nietuzinkowa. Jeden z najwspanialszych umysłów XX wieku, funkcjonujący przez większą jego część poza głównym obiegiem, czekał ponad trzydzieści lat na wydanie większości dzieł w rodzinnym kraju (w "wolnej" Ameryce!). Ukochał Francję, Grecję, Rosję, uważał Stany Zjednoczone za "klimatyzowany koszmar". Poniżej świetny monolog toaletowy. Zaintersowanym polecam lekturę "Ksiązek mojego życia", w której to książce autor zawarł m.in. niezwykle zabawny opis czytelnictwa toaletowego, nie stroniąc od dzielenia się wynikami socjologicznych obserwacji, które prowadził przez długie lata na tym polu.

Pismo selektywne nr 1

W Procesie Człowieka człowiek jest istotą niekompletną. Zauważmy, że w praktyce świadomość czasoprzestrzennej rzeczywistości nie jest naprawdę w pamięci. Podświadoma moc zmysłów, pojęć i schematów rozstrzyga dane trudne zadanie przeprogramowania bioinformacyjnego, stanowiąc sobą dodatkową dawkę energii. Kontakt w formie intensywnych uczuć przypomina górę odpowiedzi na częstotliwość Twojej Świadomości.

Telegram

Wróciłem. Znowu mi się chce i może od czasu do czasu wrzucę tu coś interesującego.
Dziś polecam drugą część Zeitgeista, tym razem rzecz o ekonomii, żadnych wziętych z sufitu rewelacji, mniej konspiracji, więcej faktów, znacznie trudniejszy od pierwszej części. Zaskakuje tym, że próbuje dawać jakieś konstruktywne rady jak żyć lepiej, nie oglądając się na żadnych Nich. Jestem zaskoczony in plus. Po tej rozgrzewce dalsza część dokształcania się w ekonomii, tym razem w jej behawiorystycznym wydaniu. Richard Thaler, Sendhil Mullainathan i przede wszystkim noblista Daniel Kahneman (współpracownik zmarłego Amosa Tversky'ego) wprowadzą Was w podstawowe pojęcia tej fascynującej dziedziny. Kiedy zgromadzicie już dzięki wiedzy zdobytej z tych materiałów odpowiednie fundusze, zajrzyjcie tutaj, by nabyć nową książkę wydaną przez Lashtal Press, przewrotną Księgę kłamstw Aleistera Crowleya.

R.I.P. Christopher Hyatt

Z kilkudniowym poślizgiem informujemy z żalem, że w podróż do wieczności udał się jeden z najważniejszych okultystów XX wieku, Christopher Hyatt (właściwie Alan Miller). Był m.in. założycielem wydawnictwa New Falcon Publications (wydającego m.in. książki Roberta Antona Wilsona), wybitnym psychologiem i psychoterapeutą, działaczem charytatywnym wspierającym chorych na AIDS.
Zdjęcie pochodzi z wywiadu, który z Hyattem przeprowadził Howard Campbell.

Madame Satã

Anioł czy diabeł? Kobieta czy mężczyzna? Prostytutka czy gangster? Artysta czy wojownik? W przypadku tytułowego bohatera tego filmu te wszystkie etykietki wydają się całkowicie nietrafne. Brazylia, lata trzydzieste XX wieku, niewyobrażalne dla Europejczyka, nawet zaznajomionego z prozą Geneta sceny, pełne przemocy, pulsującego witalizmu, fascynujące, a zarazem odpychające.

To nie jest film, który ogląda się przyjemnie, jest drażniący i u wrażliwych lub mniej tolerancyjnych osób może najzwyczajniej w świecie wywołać nieprzyjemne odczucia.
Pojawił się on na polskich ekranach 1 lutego, opowiada prawdziwą historię, przedstawiającą dzieje żywej legendy brazylijskiej kontrkultury, czego świadomość potęguje mocne wrażenie jakie wywiera ten obraz na widzu.
Sami już wiecie czy Madame Satã jest dla was czy nie. Nawet trailer pewnie nikogo już nie przekona.




Download [GS]